“Sa Aking Mga Kabata”
Ni: Gat. Jose Rizal
Kapagka ang baya’y sadyang umiibig,
Sa kayang salitang kaloob ng langit,
Sanlang kalayaan nasa ring masapit,
Katulad ng ibong na sa himpapawid.
Pagka’t ang salita’y isang kahatulan,
Sa bayan, sa nayo’t mga kaharian,
At isang tao’y katulad, kabagay,
Sa atin mang likha noong kalayaan.
Ang hindi magmahal sa kanyang salita,
Mahigpit sa hayop at malansang isada,
Kaya ang marapat pagyamaning kusa,
Na tulad sa inang tunay na nagpala.
Ang wikang tagalong tulad din sa latin,
Sa ingles, kastila at salitang angel,
Sa pagka ang poon maalam tumingin,
Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.
Ang salita nati’y huad din sa iba,
Na may alfabeto at sariling letra,
Na kaya nawala’y dinatnan ng sigwa,
Ang lunday sa lawa noong dakong una.
0 Comments:
Mag-post ng isang Komento